پیک نـور آمده از راه که حـاشا نکنی            نـکـنـد امـر گـل فـاطـمـه اجـرا نکـنی

دعوتت کرده پی یاری دین، خون خدا            زود بـرخـیـز دگر شـایـد و امـا نکنی

بال پرواز نداری به سوی عـالم قدس            بنـد تـردیـد گر از پـای دلـت وا نکنی

راه فردوس گشوده‌ست به روی تو حسین            نکـند روی به فـردوس ز دنـیـا نکـنی

باخبر باش زهیرا که ضرر خواهی کرد            تاکه جان را به ره عشق، تو سودا نکنی

آن‌چنان دل ز تو برده‌ست حسین بن علی            که به غیر از رخ او هیچ تماشا نکنی

پـشـت‌پـا بـر هـمۀ دولـت دنـیـا زده‌ای            تاکه یک لحظه دگر پشت به مولا نکنی

از کلامی که تو گفتی به امامت پیداست            جـز شهـادت ز خـداونـد تـمـنـا نـکـنی

ای گـوارای وجـود تو شهـادت، نکـند            روز محشر تو نگاهی به سوی ما نکنی

چون «وفایی» نتوان گفت ز اصحاب حسین            تا که رو جـانب گـلـزار تـولا نـکـنـی